Propozycje zajęć i zabaw dla dzieci przedszkolnych w okresie kwarantanny

Temat dnia: Wakacyjne marzenia.

 

Jeżeli macie ochotę skorzystać z naszych pomysłów to zachęcamy do zabaw:

• Dziś zaczynamy od zabawy dydaktycznej „Wakacyjne przedmioty”. Ułóżcie na dywanie przedmioty, które są potrzebne podczas letnich zabaw na plaży, np. czapkę z daszkiem, klapki, okulary przeciwsłoneczne, ręcznik, wiaderko do zabaw w piasku. Następnie: policzcie wszystkie przedmioty, podzielcie ich nazwy na sylaby, podajcie nazwy kolorów tych przedmiotów, ułóżcie przedmioty od najmniejszego do największego.

 

• Posłuchajcie wakacyjnej piosenki ZoZi- Bezpieczne wakacje. https://www.youtube.com/watch?v=W4RHyjQLfCM

 

• Wysłuchajcie wiersza Zagubiona córka i porozmawiajcie na jego temat.

Zagubiona córka Dominika Niemiec

Wybraliśmy się z mamą i tatą na wyjątkową wycieczkę.

Zwiedzamy krakowską starówkę, ale zaraz, chwileczkę...

Tata tuż obok mnie robił zdjęcia. Mama szukała pamiątek w sklepiku.

Ja przyglądałam się kamienicom, a jest ich tu chyba ze sto, bez liku.

I nagle rozglądam się wokół, na plecach mam gęsią skórkę,

bo moi cudowni rodzice zgubili własną córkę.

Albo ja się zgubiłam, właściwie już nie wiem sama.

Jestem naprawdę przerażona. Ratunku! Gdzie jest mama?

Co robić? Strach mnie obleciał... Tętno mi przyśpieszyło.

Uwierzcie mi, w tym momencie do śmiechu mi wcale nie było.

Stanęłam w miejscu i stoję, stoję, stoję i czekam.

Proszę, niech rodzice mnie znajdą... Już będę się pilnować, przyrzekam!

I nagle z ulgą zauważam, że biegnie do mnie mama,

a tata już mi przypomina: Nie odchodź nigdzie sama!

 

Odpowiedzcie na pytania do tekstu: Gdzie wybrała się dziewczynka z rodzicami? Co przydarzyło się dziewczynce? Jak się czuła dziewczynka, gdy się zgubiła? Co poczuła dziewczynka, gdy odnaleźli ją rodzice? Jak powinieneś/powinnaś się zachować, gdy się gdzieś zgubisz? Jak myślisz, czy czułbyś/czułabyś się podobnie, gdybyś zgubił/zgubiła swoich rodziców? PAMIĘTAJ !!! W czasie wyjazdów na wakacje nie wolno oddalać się od rodziców, trzeba się trzymać blisko nich, najlepiej w czasie wędrówek chodzić z nimi za rękę.

• Wykonajcie wakacyjną pracę plastyczną, potrzebne będą: farby, kolorowy papier, klej, nożyczki, papierowe tacki.

 

• „Wakacyjne rady”- Żeby wakacje były przyjemne i bezpieczne, musicie zachowywać się w odpowiedni sposób. Posłuchajcie wiersza z wakacyjnymi radami i postarajcie się je zapamiętać.

Wakacyjne rady Wiera Badalska

Głowa nie jest od parady, służyć ci musi dalej.

Dbaj więc o nią i osłaniaj, kiedy słońce pali.

Płynie w rzece woda chłodna, bystra, czysta,

tylko przy dorosłych z kąpieli korzystaj.

Jagody nieznane, gdy zobaczysz w borze:

Nie zrywaj! Nie zjadaj! -bo zatruć się możesz.

Urządzamy grzybobranie, jaka rada stąd wynika:

Gdy jakiegoś grzyba nie znasz, nie wkładaj go do koszyka.

Biegać boso jest przyjemnie, ale ważna rada:

-idąc na wycieczkę pieszą dobre buty wkładaj!

 

 

• Stwórzcie wakacyjną listę zadań albo skorzystajcie z poniższej.

 

 Zadania dla Was: 

Na szkłach okularów narysujcie miejsce, w którym chciałbyś spędzić wymarzone wakacje. Można także dorysować nos, usta, brwi a także dorobić włosy.

 

 

Przypomnienie zasad bezpiecznych wakacji, poprzez odpowiedź TAK lub NIE na zadane pytania: • Czy należy posmarować skórę kremem z filtrem, przed wyjściem na słońce? • Czy w lesie można palić ognisko? • Czy biała flaga oznacza, że można się kąpać? • Czy na plaży można zakopać śmieci? • Czy w górach można spacerować w klapkach? • Czy w każdym miejscu można skakać na główkę do wody? • Czy w górach należy zawsze iść wyznaczonym szlakiem? • Czy podczas jazdy na rowerze należy mieć kask? • Czy w czasie burzy można stać pod drzewem? • Czy jeśli się zgubimy, możemy prosić o pomoc nieznajomego pana? • Czy dzieci powinny mieć rękawki i koła ratunkowe?

 

Niech żyją wakacje: https://www.youtube.com/watch?v=BauTov9xmZY&fbclid=IwAR3DNRda30cvYr3cLxd--cqd93JvDGo-4uiso5I0jYmW4fsKuRYfQ-zjFPE

 

Rodzinna wycieczka: https://www.youtube.com/watch?v=tlCH6BFEISg&fbclid=IwAR08dTxFO8-aWO0uT-llrTu0AD75SpJWqfyJlmsTVo3AdiyvMn3eUQ1nI1w

 

 

„Wakacje Pana Języczka”- ćwiczenie logopedyczne usprawniające narządy mowy

Ćwiczenie wykonujemy przed lusterkiem. Rodzic demonstruje wykonanie ćwiczeń, powtarzając je kilka razy.

Język wyruszył na wakacje. Wsiadł do samochodu i mocno kręcił kierownicą (dzieci rysują koła językiem, po górnej i po dolnej wardze). Zaczął padać deszcz, więc włączył wycieraczki (dzieci poruszają językiem od jednego do drugiego kącika ust). Kiedy wyszło słońce, wysiadł z samochodu i przesiadł się do balonu, którym poleciał wysoko do góry (dzieci przesuwają język za górne zęby po wałku dziąsłowym). Ponieważ wiał dość silny wiatr, balon raz unosił się wysoko do góry, a raz opadał na ziemię (dzieci poruszają językiem, na zmianę, raz do górnych, a raz do dolnych zębów). Język z zaciekawieniem przyglądał się, jak pięknie po niebie płynęły białe chmury (dzieci przesuwają język po podniebieniu, od zębów w stronę gardła). Postanowił wylądować na ziemi i zwiedzić najbliższą okolicę na rowerze (dzieci rysują językiem koła między zębami a wargami), ale kiedy jechał, często musiał dzwonić dzwonkiem (dzieci mówią: dzyń, dzyń). Z radosnym uśmiechem na twarzy wrócił do swojego domu (dzieci szeroko rozciągają wargi).

 

 

„Zabawkowe smutki”- słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej

Zabawki, podobnie jak dzieci, wiedziały, że zbliżają się wakacje. - Znowu lato - westchnęła lalka Emilka - i jak co roku, za kilka dni zrobi się w przedszkolu tak cicho. Będę tęsknić za dziećmi. - Łatwo ci mówić - powiedziała lalka Rozalka. - Masz wszystkie ręce i nogi. A ja? Popatrz na mnie. Jakiś rozrabiaka wyrwał mi rękę. - Nie jakiś, tylko Krzyś - zawołał pajacyk i fiknął koziołka. - A ja tam lubię wakacje. W ciągu dnia przez okno zagląda słoneczko, a wieczorem księżyc. Cisza, spokój… - powiedział miś Łatek i pogłaskał się po naderwanym uchu. - Może ktoś mi je w końcu przyszyje. - Tak, tak, nareszcie będzie można odsapnąć. Do tej pory nie mogę odnaleźć mojego kółka - zawołała wyścigówka. - Jak mam jeździć? Na trzech kołach? Nie da rady. - Coś nas uwiera - westchnęły chórem klocki, ledwie wystając z wielkiego pudła. - Może to właśnie twoje kółko? Mógłbyś je w końcu zabrać, a nie tylko narzekasz! - Lubię dzieci. Lubię, jak mnie biorą do swoich rączek i patrzą na mnie z zachwytem - dodał zajączek Kłapek. - Mają taki miły dotyk. Pamiętam, jak pierwszy raz trafiłem do przedszkola. Okropnie się bałem. Myślałem, że może dzieci mnie nie polubią. Ala tylko raz na mnie spojrzała i już wiedziałem, że wszystko będzie dobrze. - A mnie Ania woziła w wózeczku - Rozmarzyła się Rozalka. - Zaraz po tym, gdy Krzyś wyrwał mi rękę. A później Zosia próbowała ją wsadzić z powrotem, ale jej się nie udało. - A z tym kółkiem to też troszkę była moja wina. Niepotrzebnie najechałem na klocek. Kiedy dzieci mną się bawią, to wiem, że jestem potrzebny. A na dodatek, gdy Pawełek płakał, to Maciek dał mu mnie do zabawy. I od razu Pawełek się uspokoił. Fajnie jest, gdy wywołujemy u dzieci uśmiech na twarzach. - I jak się nami dzielą - odezwał się z rogu sali tygrysek. - Ja też wolę jeździć po torach, gdy słyszę dziecięce głosy - wyszeptała kolejka, zagwizdała przeciągle i pojechała dalej. - Mam nadzieję, że te wakacje szybko miną i znów będziemy wesoło bawić się z dziećmi - odezwał się po chwili zastanowienia misio. - A może dostanę całkiem nowe ucho i będzie ładniejsze od tego? - powiedział i znowu pogłaskał się po głowie. - Chciałbym, żeby było w kratkę! - Na pewno dostaniesz nowe ucho. Pani Ewa potrafi tak pięknie szyć. Spójrz na mnie - powiedziała lalka Emilka i zerknęła na swoją nową, koronkową sukieneczkę. - Będzie dobrze - zawołał pajacyk. - Musimy tylko uzbroić się w cierpliwość i zebrać siły oraz energię na cały przyszły rok. Zobaczycie, na pewno nie będziemy się nudzić od września. - Na pewno - odpowiedziały chórem lalki i uszczęśliwione zasnęły. Misio i inne zabawki też poszli spać, śniąc o nadchodzących zabawach. Pajacyk po raz ostatni fiknął koziołka i usnął przytulony do zajączka.

 

 

„Pocieszajki”- słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej

Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać, bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie. Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach. Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się, wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały. Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki: - O! Popatrz, misiu, tu jest łazienka, wodą się zmywa farbę na rękach, a ty masz łapki całe w powidłach, więc musisz użyć wody i mydła! Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę: Kum, kum, kum! Rech, rech, rech! Było przedszkolaków trzech. Hopsa, w lewo! Hopsa, w prawo! Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo! Ucz się, misiu, z nimi ćwicz, skacz i do dziesięciu licz! Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej… Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek. Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę. Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały: - Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie, nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie, a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole, będziemy wspominać kochane przedszkole! Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić. - Trochę mi smutno - powiedziała do Kasi. - Mnie też - odpowiedziała dziewczynka. - Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A - przeliterowała. - A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spuszczać wody - dodała Ada. - Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach. - Mnie też! - I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… - zająknęła się Kasia. - Kwadraty - dokończyła Ada. - Tak! Kwadraty! - I co jeszcze? - Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć.- I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem - odparła z dumą Ada. - A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani kazała mu szybko wypłukać buzię. - Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę. - I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec! - Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się we Francji. - Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę. Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem „złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami. Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni. - Co tam zostawiłaś? - zdziwiła się mama. - Zostawiłam pudełko z pocieszajkami. - A co to są pocieszajki? - To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał, to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko. Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej. - To wspaniały pomysł - mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła. - Pa, pa! Przedszkole! - powiedziała Ada. - Kiedyś cię odwiedzę.

 

 

„Bezpieczne wakacje” Agata Bober

 

Gdy na wakacjach z rodzicami wypoczywasz,

Dużo niezwykłych przygód przeżywasz.

 

Nie zapomnij jednak o rzeczy ważnej,

By bezpieczeństwo zachować w sytuacji każdej.

 

Przez ulicę przechodź tylko na pasach zebry,

Na zielonym świetle i rozglądając się bez przerwy.

 

Wychodząc na słońce, nakrycie głowy zakładaj,

A na całe ciało krem przeciwsłoneczny nakładaj.

 

Podczas kąpieli, bądź zawsze pod okiem dorosłego,

By żaden wypadek nie zdarzył Ci się kolego.

 

Podczas burzy, nie wybieraj się w góry,

A także gdy za oknem, krajobraz jest szaro- bury.

 

W pobliżu ulicy się nie baw nigdy,

By samochód, autobus czy tramwaj nie zrobiły Ci krzywdy.

 

Będąc w lesie, śmieci nie wyrzucaj,

Nie rozpalaj ogniska i ciszy nie zakłócaj.

 

Nie przyjmuj też nic od nieznajomego,

Bo przydarzyć może Ci się coś bardzo niedobrego.

 

O numerach alarmowych nie zapominaj,

Niech je wraz z Tobą powtórzy cała rodzina.

 

997- to telefon na policje,

tam niepokojące sytuacje możesz zgłosić wszystkie.

 

998- wykręcasz, gdy pożar zauważysz,

bo wtedy dodzwonisz się do pożarnej straży.

 

999- to numer na pogotowie,

dzwoniąc tam możesz innym i sobie uratować zdrowie.

 

Gdybyś jednak, tych wszystkich numerów nie umiał zapamiętać,

Wystarczy o jednym ogólnym numerze pamiętać. 

 

112- tam możesz wszystko zgłosić 

i o każdy rodzaj pomocy poprosić.