Sztorm

Autor: Bożena Forma

Jacht "Błękitny żagiel" już niedługo ma dotrzeć do portu. Ewa ciągle pyta która godzina, bo właśnie tym jachtem płynie jej tatuś.
- Posłuchamy prognozy pogody - mamusia włącza radio.
- Na morzu panuje sztorm. Silny wiatr i mgła utrudniają drogę morskim pojazdom.
- Idziemy do portu - szybko zakładają kalosze i peleryny. Ewa mocno trzyma mamę za rękę. Chyba dzieje się coś niedobrego. Mamusia jest taka poważna. Deszcz pada coraz mocniej, a po niebie mkną czarne chmury. Widać już maszty statków. Fale uderzają o brzeg.
- Jakie muszą być ogromne na pełnym morzu, a tam przecież jest tatuś - rozmyśla dziewczynka.
Podchodzą do grupy rozmawiających ze sobą pracowników portu.
- Dzień dobry. Czekamy na jacht "Błękitny żagiel" - zwraca się do nich mamusia.
Mężczyźni spoglądają na na Ewę i jej mamę, jeden z nich odzywa się zdecydowanym głosem:
- Kim pani jest?
- Jestem żoną jednego z członków załogi, a to nasza córka - Ewa czuje jak mama mocno ją przytula.
- Została zerwana łączność - informuje mężczyzna. - Nie mamy żadnych sygnałów. Wysłaliśmy już pomoc. Robimy wszystko co w naszej mocy. Zapraszamy do nas na gorącą herbatę.
Tymczasem pan Roman z całą załogą stara się dotrzeć do portu. Radio nie działa. Olbrzymie fale zalewają pokład. Przerażeni i zmęczeni żeglarze walczą z morzem, które jeszcze parę godzin temu było spokojne i sprawiało wrażenie przyjaznego człowiekowi. Wprawdzie wczesnym rankiem w wiadomościach zapowiadano zmianę pogody, jednak nikt nie przewidywał, że będzie tak niebezpiecznie. Pan Roman mocno trzyma ster.
- Czy dobrze płyniemy? A może oddalamy się od lądu? - rozmyślał. W pewnej chwili zdaje mu się, że widzi blade światło. Mgła szybko je rozmywa. Jednak po chwili światło znów się pojawia. Ląd, światło - energicznie kieruje jacht w odpowiednią stronę.
- Jesteśmy uratowani - serce mocno bije ze szczęścia. Pan Roman nie czuje zimna ani wiatru. Trzyma z całych sił ster wpatrując się w światełko. Teraz nie ma wątpliwości - to latarnia morska, która swym światłem daje sygnały wszystkim morskim podróżnikom. Wielka radość zapanowała wśród załogi. Chociaż ostatni odcinek drogi jest bardzo trudny wszyscy dzielnie walczą do momentu wejścia do portu.
Powitania, łzy radości nie mają końca. Ewa szczęśliwa wraca z rodzicami do domu. Dobrze, że szystko tak pomyślnie się skończyło. Pan Roman często wspomina, że to latarnia morska uratowała mu życie.

Na wakacjach - zabawa ortofoniczna

Autor: Bożena Forma

Dzieci zajmują dowolnie miejsca na dywanie. Twarze skierowane do rodzica.

- Zamykamy na chwię oczy. Są wakacje. Jesteśmy nad morzem. Szumią morskie fale.

Dzieci naśladują głos fal - szuuuuuu, szuuuuuu...., równocześnie rysują w powietrzu fale.

Małe fale - szumią cicho. Dzieci cicho naśladują szum fal.
Duże fale - szumią głośno.

Rodzic  zwraca się do dzieci:

- Wszyscy wstajemy. Kąpiemy się w morzu, skaczemy przez fale. Uwaga! Mała fala, wykonujemy mały wyskok w górę. Uwaga! Teraz zbliża się duża fala. Wykonujemy wysoki wyskok w górę. Kładziemy się na dywanie, na brzuchach. Naśladujemy pływanie żabką.

Teraz przenosimy się w góry. Zdobywamy szczyty gór - dzieci miarowo oddychają, wykonują ciężkie kroki.

- W górach można spotkać echo. - dzieci naśladują sylaby i wyrazy wypowiadane przez rodzica.